Zaburzenia erekcji (problemy ze wzwodem) – objawy, przyczyny i leczenie zaburzeń erekcji

Zaburzenia erekcji - definicja

Według klasyfikacji DSM-5 problemy z erekcją definiowane są jako występowanie we wszystkich lub prawie wszystkich próbach stosunku seksualnego (75-100%) przez okres 6 miesięcy przynajmniej jednego z trzech objawów:

• trudności uzyskania erekcji podczas aktywności seksualnej
• trudności utrzymania wzwodu do ukończenia aktywności seksualnej
• wyraźne osłabienie sztywności podczas erekcji

Według ICD-10 zaburzenia erekcji to trudność w powstaniu lub utrzymaniu erekcji niezbędnej do odbycia satysfakcjonującego stosunku, utrzymująca się przez okres 6 miesięcy.

Info!

Zaburzenia erekcji stanowią dla wielu mężczyzn problem obciążający psychicznie. Na szczęście, obecnie są skuteczne sposoby leczenia problemów ze wzwodem/problemów z brakiem efekcji. Jakie są metody radzenia sobie z impotencją? Tego dowiesz się z naszego artykułu.

Zaburzenia wzwodu - przyczyny

Zaburzenia erekcji należą do najczęstszych dysfunkcji seksualnych. W ciągu ostatnich 100 lat ich rozpowszechnienie wzrosło dwukrotnie. Związane jest to z występowaniem chorób cywilizacyjnych oraz starzeniem się populacji. Szacuje się, że częstość występowania tych zaburzeń oscyluje w okolicy 30,7% u mężczyzn w wieku 57-64, a 44,6% w wieku 65-74 lat. Zaburzenia seksualne, które uniemożliwają odbycie satysfakcjonującego stosunku płciowego obniżają jakość życia i często są przyczyną spięć w relacjach z partnerką.

U podłoża mogą leżeć trzy główne zaburzenia mechanizmu erekcji - zaburzenia napływu krwi do penisa, niewydolność aparatu tworzącego i utrzymującego erekcję, uszkodzenia układu nerwowego powodujące zaburzenia odbioru, przekazywania i przetwarzania bodźców seksualnych. Impotencja może być powodowana przez czynniki :

• metaboliczne - cukrzyca, otyłość, zespół metaboliczny, dyslipidemia
• hormonalne - choroby tarczycy, nadnerczy, hipogonadyzn, hiperprolaktynemia, zbyt niski poziom testosteronu
• psychogenne - zaburzenia lękowe, odżywiania, relacji w związki, depresja, przewlekły stres
• choroby neurologiczne m.in. polineuropatia, stwardnienie rozsiane, uraz rdzenia kręgowego, udar mózgu, choroba Parkinsona
• choroby sercowo-naczyniowe - nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca, zaburzenia okluzyjne tętnic obwodowych
• dysfunkcja ciał jamistych prącia
• niezdrowy styl życia - palenie papierosów, brak aktywności fizycznej, nadużywanie substancji psychoaktywnych, zbyt mała ilość snu, przewlekłe zmęczenie
• niewydolność nerek, wątroby, POChP, bezdech obturacyjny
• problemy urologiczne - infekcje układu moczowego, łagodny rozrost prostaty
• niekorzystne następstwa leczenia - pourazowe, po radioterapii, polekowe, pooperacyjne

Diagnostyka problemów ze wzwodem

U każdego zdrowego mężczyzny od czasu do czasu mogą wystąpić zaburzenia erekcji np. spowodowane przemęczeniem, nadużyciem alkoholu. Jeśli jednak problem jest regularny, należy udać się do urologa lub seksuologa. W diagnostyce problemów z potencją lekarz przeprowadza wywiad seksuologiczny, w którym pacjent opisuje jak często występuje problem, czy jest związany z konkretnymi sytuacjami, czy występuje przedwczesny wytrysk, jaka jest ogólna tolerancja wysiłku fizycznego (pod kątem oceny istniejących chorób naczyniowych), jakie występują choroby przewlekłe, przyjmowane leki i inne pytania, które mogą być pomocne w ustaleniu podłoża problemu. W razie podejrzeń konkretnych jednostek chorobowych, lekarz może skierować pacjenta na różne badania, w tym np. morfologię krwi , badanie ogólne moczu, angiografię prącia, doplerosonografię prącia, badania neurofizjologiczne czy tomografię komputerową. Wśród badań krwi wymienić można poza standardową morfologią oznaczenie stężenia glukozy, hemoglobiny glikozylowanej, kreatyniny, testosteronu, transaminazy, prolaktyny, TSH, LH, PSA, lipidogramu.

Brak erekcji lub występowanie zaburzeń erekcji są tzw. wczesnym markerem choroby sercowo-naczyniowej np. udaru mózgu, zawału serca, choroby wieńcowej. Z tego powodu u mężczyzn zgłaszających się do lekarza z powodu problemu z osiągnięciem erekcji i związanymi z tym trudnościami z odbyciem stosunku seksualnego, bardzo często zaczyna się od badań w kierunku chorób układu krążenia.

Leczenie zaburzeń erekcji

Jak wygląda leczenie zaburzeń wzwodu członka? Leczenie dopasowane jest do podłoża problemów z erekcją. Zazwyczaj jest połączeniem eliminacji czynników ryzyka (palenie papierosów, mała aktywność fizyczna, deprywacja snu, przewlekły stres i zmęczenie), psychoterapii oraz leczenia farmakologicznego. Poza leczeniem objawowym problemów ze wzwodem prącia oczywiście podstawą jest leczenie chorób powodujących zaburzenia erekcji np. zaburzenia hormonalne.

W przypadku braku odpowiedzi na leczenie farmakologiczne możliwe jest zastosowanie specjalnego aparatu próżniowego. Ma on formę przezroczystego walca, który z jednej strony jest zamknięty, a z drugiej otwarty, by można było umieścić w nim wiotki członek. Urządzenie posiada także specjalny pierścień zaciskający, który uniemożliwia odpływ krwi z ciał jamistych. Po włączeniu urządzenia a aparacie uzyskiwane jest ujemne ciśnienie, które powoduje napływ krwi do ciał jamistych prącia. Po zastosowaniu tego urządzenia wzwód występuje zazwyczaj w czasie od 30 sekund do 7 minut.

Leczenie farmakologiczne przy problemach z erekcją

Najbardziej popularne farmakologiczne metody leczenia stosowane u pacjentów z zaburzeniami erekcji obejmują przyjmowanie leków z grupy inhibitorów fosfodiesterazy-5. Są skuteczne i bezpieczne, o ile nie występują przeciwwskazania do ich przyjmowania. W Polsce dostępne są cztery leki z tej grupy: sildenafil, tadalafil, awanafil i wardenafil. Jeśli nie przynoszą efektu, leczenie drugiego rzutu obejmuje iniekcje do ciał jamistych, preparaty docewkowe i do stosowania zewnętrznego.

Sildenafil 

Sildenafil jest substancją czynną znajdującą się między innymi w leku Viagra. Dawka dzienna wynosi od 50 do 100mg. Lek zawierający sildenafil przyjmuje się na godzinę przed planowanym stosunkiem, maksymalnie raz na dobę. Działa do 8 godzin. Wchodzi w interakcje z jedzeniem - posiłek, w szczególności wysokotłuszczowy, wydłuża czas wchłaniania leku, co opóźnia jego działanie. Dostępny jest także w preparatach bez recepty.

Tadalafil

Tadalafil ma taki sam mechanizm działania jak sildenafil, jednak różni się długością działania, szybkością wchłaniania z przewodu pokarmowego oraz dawkowaniem. Dostępny jest wyłącznie na receptę. Stosuje się do w dawkach 10-20 mg co 48 godzin lub 2,5-5 mg codziennie. Tabletkę zawierającą tadalafil przyjmuje się minimum 30 minut przed stosunkiem. Maksymalny czas działania to 36 godzin.

Kiedy nie używać leków zawierających tadalafil lub sildenafil?

Wśród przeciwwskazań do stosowania inhibitorów fosfodiesterazy-5 wymienia się m.in. wiek poniżej 18 roku życia, płeć żeńską, niedociśnienie tętnicze, ciężką niewydolność wątroby i/lub serca, zaburzenia widzenia (np. retinopatia barwnikowa, utrata wzroku w jednym oku), dławica piersiowa, fenyloketonuria, zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy, niedobór laktazy, dziedziczna nietolerancja galaktozy. Leki te mogą wchodzić w interakcje z wieloma lekami np. stosowanymi w nadciśnieniu tętniczym, dławicy piersiowej, chorobie niedokrwiennej serca, nadciśnieniu płucnym czy padaczce.

 

Przypisy

1. Kałużny K. Leczenie zaburzeń erekcji za pomocą aparatu próżniowego. Seksuologia Polska, 2007.
2. Lew-Starowicz M. Seksuologia. PZWL Wydawnictwo Lekarskie, 2017.
3. Gong, B. et al. Direct comparison of tadalafil with sildenafil for treatment of erectile dysfunction: a systematic review and meta-analysis. International urology and nephrology, 49.10 (2017):1731-1740.