Publikowane artykuły mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Dowiedz się więcej...
Większość diet nie jest kompletna bez koncepcji indeksu glikemicznego. Zwykle służy do dzielenia żywności na szkodliwą i zdrową, na tej podstawie budowana jest dieta. Jednak wokół tej koncepcji narosło wiele nieporozumień, niektóre zdrowe produkty spożywcze są bezpodstawnie wykluczane z diety przez zwolenników zdrowego odżywiania.
Termin „indeks glikemiczny” przyszedł do sportu z medycyny. Koncepcja ta została opracowana w latach 90. ubiegłego wieku przez kanadyjskiego dietetyka D. Jenkinsa. Naukowiec pracował nad menu dla osób chorujących na cukrzycę i mierzył poziom cukru we krwi ochotników po spożyciu różnych pokarmów. Tak więc profesor Jenkins stworzył termin „indeks glikemiczny” (IG). Następnie pojęcie IG zaczęło być stosowane w żywieniu i sporcie.
IG jest wskaźnikiem, za pomocą którego szacuje się szybkość, z jaką glukoza dostaje się do krwi. Im wyższy ten wskaźnik, tym szybciej glukoza dostaje się do krwiobiegu i tym ostrzejszy będzie skok jej poziomu. Skala indeksów glikemicznych zbudowana jest w stosunku do glukozy – jej IG wynosi 100. Im wyższy indeks glikemiczny, tym szybciej będzie wzrastał poziom cukru we krwi.
Regulując poziom glukozy (cukru) poprawiamy wydajność i zwiększamy zapasy energii: zwiększając procentową zawartość cukru czujemy się energiczni. Gdy poziom glukozy staje się niski, odczuwamy brak energii i głód. Kiedy poziom glukozy przekracza normę i staje się maksymalny, organizm magazynuje jej nadmiar, zamieniając go w tłuszcz. Ważne jest, aby unikać nagłych skoków poziomu glukozy, aby organizm mógł z niej korzystać, a nie przechowywać.
Po przekąsce ilość cukru we krwi wzrasta w ciągu 30 minut. Jeśli zjadłeś szybkie węglowodany, ten czas jest znacznie skrócony. Trzustka dąży do obniżenia poziomu glukozy, wytwarza insulinę i kieruje ją albo na normalizację metabolizmu energetycznego, albo na uzupełnienie zapasów tłuszczu. To zależy od tego, czy zjadłeś szybkie czy wolne węglowodany. Szybkie powodują gwałtowny skok i tworzą nadwyżkę, podczas gdy wolne stopniowo odżywiają organizm. Dlatego preferowane są pokarmy o niskim indeksie glikemicznym, aby zmniejszyć całkowite spożycie kalorii w diecie.
Węglowodany znajdywane w żywności są proste i złożone. Organizm wchłania tylko glukozę i substancje skrobiowe, które podczas trawienia rozkładają się na cząsteczki glukozy. Organizm potrzebuje insuliny tylko do przyswajania glukozy, dlatego dla osób z cukrzycą typy 2, u których brakuje insuliny, przede wszystkim ważna jest zawartość glukozy w pożywieniu.
Pokarmy o wysokim indeksie glikemicznym to prawie w całości glukoza lub skrobia. Jeśli indeks glikemiczny jest średni lub wysoki, wystarczy przeliczyć ilość produktu w jednostkach chlebowych i gramach, aby obliczyć dawkę insuliny. Niebezpieczeństwem z punktu widzenia obliczania dawki są właśnie produkty o niskim indeksie glikemicznym, ponieważ dawka, która została obliczona tylko z uwzględnieniem wielkości porcji, musi zostać zmniejszona.
Aby stosować wymienione powyżej wskazówki w praktyce, warto skontaktować się z dietetykiem, który dokładnie określi, czy dany produkt jest dla nas korzystny, czy nie. Weźmie on pod uwagę stan naszego zdrowia i wagę (inne zalecenia będą dotyczyły osób z otyłością, a inne - z wagą prawidłową), a także wahania stężenia glukozy we krwi (glikemia na czczo i stężenie glukozy we krwi po spożyciu posiłku to istotne wskazówki dotyczące konieczności wdrożenia diety z niskim IG). Specjalista może udostępnić pacjentowi tabele pozwalające sprawdzić samodzielnie, jakie produkty mają niski IG, a po których spożyciu nastąpi gwałtowny wzrost stężenia glukozy we krwi.
Wyróżnia się następujące grupy produktów:
Ale nie wszystko jest takie proste. Klasyfikacje opierają się na indeksie glikemicznym jednego produktu, ale w żywieniu praktycznie tak się nie dzieje. Dieta składa się z mieszanki pokarmów z różnymi węglowodanami i różnymi metodami przetwarzania - to znacząco zmienia ogólny indeks glikemiczny potrawy. Inny IG będą miały produkty zbożowe z wysoką zawartością błonnika, produkty mleczne, rośliny strączkowe po ugotowaniu i po wystudzeniu, a inne - białe pieczywo lub chleb pełnoziarnisty. Wartość IG zależy także, przykładowo, od dojrzałości owoców, dlatego określenie zawartości czystej glukozy w produkcie nie jest takie proste.
Zalety żywności o wysokim IG:
Wady żywności o wysokim IG:
Zalety żywności o niskim IG:
Wady żywności o niskim IG:
Oprócz indeksu glikemicznego istnieje również pojęcie ładunku glikemicznego – ilość węglowodanów na 100 g produktu. Im wyższy ładunek glikemiczny, tym więcej węglowodanów dostanie się do organizmu. Indeks glikemiczny jest wskaźnikiem prędkości, ładunek glikemiczny ocenia ilość.
Na przykład arbuz ma indeks glikemiczny 72, a ładunek glikemiczny jest niski - 4 g węglowodanów na 100 g. 1 kg arbuza zawiera tylko 40 g węglowodanów, więc arbuz jest przydatnym produktem nawet przy odchudzaniu, pomimo swojego wysoki indeksu glikemicznego. Ta sama rozbieżność w napojach sportowych, ziemniakach, marchwi. Dlatego te produkty nie powinny być usuwane z diety tylko ze względu na wartość indeksu glikemicznego.
Ładunek glikemiczny żywności:
Zwykle do obliczenia indeksu glikemicznego używa się produktu takiej wagi, która zawierałaby 50 gramów czystych węglowodanów. Aby obliczyć ładunek glikemiczny, użyj wzoru GL (ładunek glikemiczny) = (węglowodany na 100 g produktu) / 100 * GI (indeks). Na przykład dla arbuza GN = 4/100 * 72 = 3,6.
Konieczne jest monitorowanie indeksu glikemicznego diety, ale bez fanatyzmu, biorąc pod uwagę inne czynniki. Nie ma dobrych ani złych węglowodanów, po prostu każdy ma swój własny cel. Na przykład po ciężkim treningu powinieneś szybko zregenerować się dzięki wysokoglikemicznym węglowodanom. Nadwagę uzyskuje się również nie ze złych węglowodanów, ale z ogólnego nadmiaru spożywanych kalorii.
Nie należy polegać wyłącznie na danych indeksu glikemicznego, ponieważ mogą się one zmieniać w zależności od kombinacji żywności, rodzaju przetwarzania, a nawet czasu spożycia. Na przykład indeks glikemiczny makaronu może wynosić od 40 do 80 jednostek. Tabele indeksów glikemicznych są wartościami orientacyjnymi i należy je traktować wyłącznie jako wskazówki. Aby skomponować wartościową dietę o niskim indeksie glikemicznym, warto udać się do specjalisty - diabetologa lub dietetyka.
Przypisy:
Edyta ukończyła Uniwersytet Medyczny w Łodzi na kierunku farmacji. Aktualnie pracuje jako kierownik apteki, gdzie aktywnie doradza pacjentom i realizuje się w roli farmaceuty. Prywatnie lubi aktywnie spędzać czas uprawiając sport, szczególnie crossfit i jazdę na rolkach, a także chętnie podróżuje.
Zobacz wszystkie wpisy autora
Artykuły zamieszczone na blogu apteki internetowej Olmed nie stanowią porady medycznej,
ani opinii farmaceuty, lekarza lub dietetyka dostosowanej do indywidualnej sytuacji
pacjenta. Udostępnione informacje stanowią jedynie generalne zalecenia, które nie mogą
stanowić wyłącznej podstawy do stosowania określonej terapii, zmiany nawyków, dawkowania
produktów leczniczych, itp. Przed podjęciem jakichkolwiek działań mających wpływ na
życie, zdrowie lub samopoczucie należy skontaktować się z lekarzem lub innym
specjalistą, w celu otrzymania zindywidualizowanej porady.
Nigdy nie lecz się sam, korzystaj z opieki medycznej swojego lekarza i w przypadku
objawów choroby lub pogorszenia się Twojego stanu zdrowia skontaktuj się ze
specjalistą.
Właściciel serwisu aptekaolmed.pl nie ponosi odpowiedzialności związanej z
wykorzystaniem informacji zawartych w publikowanych za pośrednictwem Serwisu
artykułach.