Publikowane artykuły mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Dowiedz się więcej...
Krztusiec (określany również dawniej jako koklusz) to bakteryjna choroba zakaźna, atakująca układ oddechowy. W jej przebiegu najbardziej uciążliwym objawem jest kaszel - męczący, intensywny, trwający nierzadko przez wiele dni. Jeszcze do niedawna w Polsce odnotowywano regularne spadki zachorowań, natomiast w 2024 roku dane okazały się być naprawdę alarmujące - coraz więcej osób dorosłych i dzieci zapada na krztusiec, co jest powiązane przede wszystkim ze spadającą wyszczepialnością, ale również ze spadkiem zbiorowej odporności w wyniku pandemii COVID-19, podczas której większość osób nie miała kontaktu z bakterią. Jak rozpoznać krztusiec i jego objawy? W jaki sposób dochodzi do zarażenia i jak wygląda leczenie krztuśca?
Krztusiec należy do zakaźnych chorób układu oddechowego. Przyczyną krztuśca jest zakażenie gram-ujemną bakterią - a konkretnie pałeczką krztuśca (z łaciny - Bordetella pertussis). Do zarażenie dochodzi drogą kropelkową - a więc przez wdychanie aerozolu wydostającego się z ust czy nosa nosiciela (podczas ekspozycji na kaszel, kichanie, ale również w trakcie zwykłej rozmowy). Oprócz tego pacjent może zarazić się także poprzez bezpośredni kontakt z wydzieliną z nosa czy z plwociną chorego (dotyczy to na przykład rodziców opiekujących się dziećmi).
W Polsce liczba zachorowań na krztusiec stale i niepokojąco rośnie - podczas gdy w 2023 roku odnotowano 927 przypadków krztuśca, tak w okresie od stycznia do lipca 2024 roku na koklusz zapadło aż 8647 pacjentów - co daje nam kilkunastokrotny wzrost liczby chorych. Tak, jak zostało to wspomniane, medycy i specjaliści upatrują przyczyn takiego stanu rzeczy w obniżonej wyszczepialności (nie tylko na krztusiec, ale również na inne choroby), a także w „okienku” czasowym bez kontaktu z patogenem - a więc braku kontaktu z bakterią w dobie pandemii i, w konsekwencji - z obniżeniem zbiorowej odporności.
Po wniknięciu pałeczki krztuśca do dróg oddechowych, wydziela ona specyficzną toksynę (tak zwaną toksynę krztuścową), która doprowadza niestety do martwicy nabłonka wyściełającego drogi oddechowe (a zwłaszcza tego znajdującego się w tchawicy). To z kolei przekłada się na upośledzenie procesu produkcji śluzu - staje się on bardzo lepki i gęsty, pobudzając jednocześnie znacząco odruch kaszlowy.
Objawy krztuśca różnią się od siebie w zależności od etapu postępu choroby. I tak:
Średnio wylęganie choroby (a więc okres od zakażenia do pojawienia się pierwszych objawów) trwa od 1 do 2 tygodni, niekiedy dochodząc do 20-21 dni.
Rozpoznanie krztuśca opiera się na wywiadzie z pacjentem, badaniu osłuchowym, a także na badaniu krwi (badanie przeciwciał przeciwko krztuścowi, wykorzystywane jedynie w konkretnych sytuacjach). Najczęściej diagnoza opiera się na badaniach wymazów pobranych z nosogardła pacjenta - są to testy molekularne (PCR) i/lub badania z wykorzystaniem hodowli bakterii na konkretnym podłożu.
Leczenie krztuśca to przede wszystkim leczenie przyczynowe - a więc wdrożenie antybiotykoterapii. Najlepiej, gdy zostanie ono rozpoczęte do maksymalnie 3 tygodni od zaobserwowania u pacjenta kaszlu. Antybiotyk przyjmowany po tym terminie niestety nie złagodzi przebiegu choroby i jej objawów, natomiast zdecydowanie skróci czas, w którym pacjent może zarażać inne osoby.
Leczeniu farmakologicznemu towarzyszy także leczenie objawowe, które obejmuje podawanie choremu leków rozrzedzających wydzielinę z dróg oddechowych, leków przeciwbólowych (jeśli istnieje taka potrzeba) oraz przeciwgorączkowych. Pacjent może także stosować preparaty mające na celu nawilżenie gardła, które może boleć na skutek napadów kaszlu. Bardzo istotne jest odpowiednie nawodnienie organizmu oraz jego odżywienie, czyli, po prostu - stworzenie mu warunków do zdrowienia.
Powikłania krztuśca są ciężkie i mogą pojawić się nawet pomimo wdrożenia odpowiedniego leczenia. Grupą najbardziej narażoną na negatywne następstwa kokluszu i na ciężki przebieg krztuśca są noworodki, niemowlęta i małe dzieci. Do najczęściej występujących powikłań należy zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc, a oprócz tego niedodma oraz odma opłucnowa. U niemowląt mogą rozwinąć się następstwa neurologiczne w postaci obrzęku mózgu, drgawek, krwawień podtwardówkowych i wewnątrzczaszkowych, zaburzenia świadomości. Powikłania neurologiczne niosą za sobą ryzyko niepełnosprawności - w tym niepełnosprawności intelektualnej, padaczki czy całkowitej lub częściowej głuchoty.
U starszych dzieci i dorosłych, w następstwie krztuśca, może rozwinąć się przepuklina, nietrzymanie moczu i wypadanie odbytnicy, wylewy podspojówkowe i inne dolegliwości.
Najskuteczniejszą formą profilaktyki przeciwko krztuścowi są oczywiście szczepienia ochronne, zawierające bezkomórkowe antygeny krztuśca. Zgodnie z zaleceniami, u niemowląt można podawać szczepionkę skojarzoną (oprócz krztuśca, uodparniającą również na błonicę i tężec). Przyjmuje się ją w 4 dawkach podstawowych (w 2, a później w 3/4, w 5 oraz w 16/18 miesiącu życia), i w jednej dawce przypominającej (podawanej w wieku 6 lat). Niestety, szczepienie nie uodparnia organizmu na zawsze (podobnie jak przechorowanie krztuśca), dlatego w dorosłości - po ukończeniu 18 lat - zaleca się wykonywać szczepienie przypominające co około 10 lat.
Szczepienie na krztusiec można wykonać również u kobiety w ciąży - dzięki uzyskaniu przeciwciał i przekazaniu ich dziecku przez łożysko, noworodek będzie uodporniony do czasu przyjęcia własnego szczepienia.
Do profilaktyki zalicza się także izolację chorych oraz leczenie poekspozycyjne (chemioprofilaktykę poekspozycyjną), czyli przyjmowanie antybiotyku przez osoby, które są narażone na kontakt z pacjentem - rodzice, opiekunowie, inni członkowie rodziny).
Źródła:
Zainteresowana tematem zdrowia – skończyła studia farmaceutyczne na Uniwersytecie Medycznym w Łodzi, dodatkowo ukończyła studia podyplomowe z zakresu dietetyki. Wieloletnie doświadczenie i chęć zdobywania wiedzy z licznych szkoleń pozwala jej na wspieranie zdrowia pacjentów. Ma holistyczne podejście do leczenia wielu schorzeń, które powinno opierać się na właściwej farmakoterapii, doborze diety i aktywności fizycznej. W aptece Olmed pełni funkcję eksperta w zakresie wiedzy dotyczącej stosowania leków, suplementów i wyrobów medycznych. Prywatnie szczęśliwa matka dwójki dzieci, która stara się żyć w równowadze ze sobą i innymi. Sama w wolnym czasie biega i udoskonala pozycję w jodze i uwielbia kryminały.
Zobacz wszystkie wpisy autora
Artykuły zamieszczone na blogu apteki internetowej Olmed nie stanowią porady medycznej,
ani opinii farmaceuty, lekarza lub dietetyka dostosowanej do indywidualnej sytuacji
pacjenta. Udostępnione informacje stanowią jedynie generalne zalecenia, które nie mogą
stanowić wyłącznej podstawy do stosowania określonej terapii, zmiany nawyków, dawkowania
produktów leczniczych, itp. Przed podjęciem jakichkolwiek działań mających wpływ na
życie, zdrowie lub samopoczucie należy skontaktować się z lekarzem lub innym
specjalistą, w celu otrzymania zindywidualizowanej porady.
Nigdy nie lecz się sam, korzystaj z opieki medycznej swojego lekarza i w przypadku
objawów choroby lub pogorszenia się Twojego stanu zdrowia skontaktuj się ze
specjalistą.
Właściciel serwisu aptekaolmed.pl nie ponosi odpowiedzialności związanej z
wykorzystaniem informacji zawartych w publikowanych za pośrednictwem Serwisu
artykułach.